درمان هدفمند (تارگت تراپي) در شيمي درماني چيست و چه جايگاهي دارد؟

 درمان هدفمند درشيمي درماني  در اكثريت موارد با يك خصيصه مشخص در سلول هاي تومورال تجمع پيدا مي كند .

در نتيجه، ساير سلول هاي بدن كه اين خصوصيات مشخص را ندارند كمتر تحت تأثير دارو قرار خواهند گرفت.

 چندين گروه از درمان هدفمند درشيمي درماني شناخته شده اند كه عبارتند از:

 مهار كننده هاي رگزايي :

 سلول هاي سرطاني كه رشد پيدا كرده، از محل اوليه خود به ديگر نواحي بدن انتقال و گسترش پيدا مي كنند نيازمند داشتن عروق خوني مي باشند.

داروهايي كه به عنوان مهاركننده هاي رگ زايي شناخته مي شوند، بر عليه تشكيل عروق خوني جديد عمل ميكنند.

در نتيجه سلول هاي سرطاني قادر به رشد و گسترش در بافت ها نمي باشند.

 مهار كننده هاي آنزيم :

 بعضي از آنزيم ها يا پروتئين ها در سطح يا درون سلول وجود دارند كه باعث رشد سلول هاي سرطاني خواهند شد.

اينها گاهي داروهاي با مولكول كوچك ناميده مي شوند.

اين دسته داروها با مهار اين پروتئين ها از تحريك رشد سلول هاي  تومورال جلوگيري ميكنند.

بدين ترتيب رشد آنها را متوقف مي كنند.

گاهي اوقات داروهاي هدفمند در كنار داروهاي شيمي درماني استاندارد براي بيمار تجويز ميشود.

درمان هاي هدفمند بر روي سلول هاي خوني تأثير خاصي ندارند.

در نتيجه در صورتيكه به تنهايي استفاده شوند انجام آزمايش خون ضرورت ندارد.

ولي اين دسته داروها عوارض ديگري از قبيل تب، واكنش آلرژيك، بثورات پوستي، و تغييرات فشار خون را ممكن است در فرد بيمار ايجاد كنند.

بيمار  ممكن است داروهايي را براي برطرف كردن اين عوارض استفاده كند.

استفاده از هرگونه دارويي كه به منظور كاهش اين عوارض درنظر گرفته ميشود بايد زير نظر پزشك و با اطلاع وي باشد.

استفاده سرخود از داروها در طي شيمي درماني نه تنها به بيمار كمك نميكند بلكه خطرات احتمالي را متوجه بيمار ميكند.